Ruim tien jaar ondersteuning Parapaard

Al vanaf het prille begin ondersteunt Stoeterij Sterrehof het Sportfonds Parapaard. De missie van Parapaard om het aangepast rijden voor mensen met een (ernstige) fysieke en/of mentale beperking mogelijk te maken, ligt Ivo en Ellen Campagne nauw aan het hart. Bij Parapaard komen de bijzondere connectie tussen mensen en paarden én het uitgangspunt dat ieder mens er toe doet op een mooie manier samen.

Trap onder de kont

Als we het verhaal achter Parapaard, dat onder de paraplu valt van het Fonds Gehandicaptensport, willen vertellen, kan niemand dit beter doen dan Marielle Wiegmans. Zij staat te boek als initiator en drijvende kracht van dit mooie initiatief. Marielle laat weten dat alles meer dan tien jaar terug begon met de gedachte dat er iets moest gebeuren aan ondersteuning voor gehandicapten, die niet direct onder de para(top)sport van de KNHS vielen, maar wel duidelijk baat hadden bij het therapeutisch rijden. Waar haar idee in eerste instantie op de tekentafel bleef liggen, kreeg Marielle naar eigen zeggen ‘een definitieve trap onder de kont’ tijdens een gesprek op de Prinses Maxima Manege.

‘Dit mag niet stoppen!’

Ze vertelt haar verhaal: “Ik trof daar een ouder echtpaar. Ze hadden een oud autootje en daar kwam een ingewikkelde rolstoel uit met hun dochter, die ook al wat ouder was. Zij mocht op het huifbed, en dat huifbedrijden is alleen voor mensen die echt helemaal niks meer kunnen. De vader sprak wat met mij, maar de moeder hield zich afzijdig. Ik ben toen zelf het gesprek met haar aangegaan en bracht mijn plan ter sprake. Ze zei, ‘ach, al meer mensen hebben geprobeerd zo’n stichting op te zetten, maar tot heden is het er niet van gekomen.’ Ik vroeg haar hoe belangrijk dit eigenlijk was voor haar dochter en ze begon spontaan te huilen. Ze zei: ‘Dit is echt het enige dat ze nog heeft. Ze kan niet praten, zich niet uiten, maar ik zie aan haar ogen dat ze geniet als ze op het huifbed ligt. Anderen zien dat niet, maar ik wel. Als dit voor haar ophoudt, heeft ze eigenlijk helemaal niks meer. Dit mag niet stoppen!’”

Het huifbedrijden

Vliegende start

“Die gebeurtenis gaf me het laatste zetje, om op mijn manier, samen met een mooi team, te proberen voor deze mensen het verschil te maken”, aldus Wiegmans. “Buiten de behoefte voor dit initiatief wist ik alleen niks van het runnen van een goed doel. Ik heb bij de oprichting zelf een startkapitaal gestort en ben vervolgens naar het Fonds Gehandicaptensport gestapt. Zij faciliteerden ook de paardensport, maar hadden geen verstand van paarden en vonden dat vooral lastig. Wij waren dus blij met elkaar. Parapaard pakte voor hen de paardensport op en kwam onder dit overkoepelend fonds te hangen. Ik kon op deze manier in een bestaande structuur stappen en aan alle strenge richtlijnen voldoen.”

Samen met Anemone

Een volgende belangrijke stap vormde het bestaande contact dat Marielle had met Bert van Kooten van Anemone Horse Trucks. Ze vertelt: “Ik had een paar keer met Bert over Parapaard gesproken. Hij zei, ik ga je helpen én je voorstellen aan de familie Campagne. Dat gebeurde en Ivo en Ellen waren enthousiast. Zij boden aan te helpen met een structurele, jaarlijkse bijdrage. Daardoor konden we in één keer goed op de kaart komen en de aanvragen die er lagen inwilligen. Stoeterij Sterrehof wilde hier echter niet mee te koop lopen, maar ik mocht hun naam wel gebruiken. Vanuit hun netwerk kwam vervolgens ook het nodige voort en daardoor hadden we een vliegende start. Zonder Sterrehof en ook Anemone was het dus nooit gelukt. Sterker nog, zonder Sterrehof was er geen Parapaard geweest. Ze wilden alleen nooit de credits hiervoor hebben, maar ik wil dit na zoveel jaar niet onvermeld laten.”

Behoefte aan hulpmiddelen

Vanaf het begin was voor Marielle duidelijk waar behoeften lagen bij de stichtingen, die het aangepast paardrijden aanbieden. Wiegmans: “Dat bleken de echte hulpmiddelen te zijn zoals opstapperrons, tilliften, aangepaste zadels, speciale teugels, speciale capjes, et cetera. Het gaat eigenlijk om alles dat die stichtingen, dat zijn er iets van 65 in ons land, niet uit de eigen exploitatie kunnen betalen. Daarnaast ben ik altijd op zoek naar samenwerkingen, bijvoorbeeld met een dekenleverancier of zelfs een mestlab om korting op mestonderzoek voor de therapiepaarden te krijgen.”

Niet in geld uit te drukken

Parapaard steunt alleen erkende stichtingen die vallen onder een keurmerk, vervolgt Wiegmans. “Deze stichtingen heb je in drie soorten. Allereerst maneges die alleen maar aangepast paardrijden aanbieden, daarnaast zijn er stichtingen met eigen paarden die dagdelen afhuren bij een reguliere manege, en je hebt stichtingen die paarden van een manege gebruiken. Parapaard gaat aan de slag met de aanvragen van deze stichtingen. Zij moeten aangeven en onderbouwen wat er nodig is en dan kunnen wij inschatten of zo’n aanvraag gehonoreerd kan worden. We hebben gelukkig een boel trouwe sponsoren, maar er is ook een grote behoefte. Wat het voor gehandicapten betekent dat ze aangepast kunnen rijden is zelf niet in geld uit te drukken. Voor ons is veel vanzelfsprekend, maar als je echt niets kan in het leven, kun je als gehandicapte nog wel iets met paarden. Dat blijft ook voor mij nog altijd bijzonder.”

Ellen Campagne (l) en Marielle Wiegmans